Jednakze nie jestem jakos w stanie polubic tego filmu. Podobnie mam z czescia pierwsza, gdzie nie grali jeszcze Zeta-Jones, Willis (tutaj zabawny epizodzik w Rzymie) i Albert Finney. 'Dwunastka Oceana' to sprawnie nakrecona komedia kryminalna, w ktorej niby dzieje sie sporo, ale mnie to jako widza specjalnie nie wciagnelo na tyle, bym czul do bohaterow cos wiecej poza przelotna sympatia. Owszem, pani od kostiumow zrobila genialna robote, bo przeciez hollywoodzkie gwiazdy w byle czym pokazac sie nie mogly. Na koncu wiadomo przeciez, ze z tarcza z calej intrygi wyjdzie cala zlodziejska ferajna. Tylko jakos brakuje w tym calym show nutki sarkazmu ze strony Soderbergha; momentalnie kreci sceny tak, by jakby nie patrzec, rabusie, wyszli tu w jak najlepszym swietle. Pachnie mi to jawnym brakiem krytycyzmu i samozadowoleniem.
Ale ok, przeciez spragniona show widownia dostala to, czego chciala. Szkoda tylko, ze jakos po seansie nic specjalnie sie w pamiec nie wgryzlo. No i na koniec maly prztyczek; kolejny raz w amerykanskiej produkcji pokazuje sie Francuza jako zadufanego, aroganckiego bufona (Cassel), zapominajac jakby o tym, ze Francuzi slyna tez z czegos wiecej niz tylko samej buty. Tak czy siak, Soderbergh po nakreceniu trzeciej czesci gangu Clooney'a i co. powinien juz odpuscic krecenie kolejnych sequeli. Czy moze to ja taki naiwny optymista jestem?:]